بررسی خودسنجی رعایت اخلاق حرفه ای در بین اساتید بالینی دانشکده پزشکی شیراز

مقدمه: حرفه گرایی یکی از مطرح ترین عناوین در اخلاق پزشکی است که در این میان آموزش دهندگان یا اساتید نقش به سزایی در آموزش و سنجش آن ایفا می کنند. هدف از طراحی این مطالعه بررسی و سنجش اخلاق حرفه ای در اساتید دانشکده پزشکی به روش خودسنجی می باشد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی می باشد. جمعیت مورد مطالعه شامل 122 نفر از اساتید دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز می باشد که به طور تصادفی انتخاب شده اند. به منظور بررسی و مقایسه نظرات خودسنجی اساتید در گروههای آموزشی داخلی، جراحی، کودکان، زنان، پوست و روانپزشکی، پرسشنامه ای اقتباس شده از نمونه خارجی پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. پرسشنامه ها توسط آنها به روش خودسنجی تکمیل گردید. داده ها پس از جمع آوری، به کمک نرم افزار آماری spss 13 و با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: یافته ها نشان داد که به طور کلی اساتید بخش های مختلف توانمندی خود را در زمینه حرفه گرایی 4/79% در حد عالی و 4/20% در حد قابل قبول و 2/0% در حد غیر قابل قبول ارزیابی نمودند. اساتید مورد پژوهش در بخشهای مختلف، توانمندی خود را در حیطه های قابلیت اطمینان و اعتماد، احساس مسئولیت در برابر بیمار و احساس مسئولیت در برابر دانشجویان، احترام به دیگران، همکاری و تشریک مساعی با همکاران و دانشجویان؛ عالی و در حیطه های قوه ابتکار و ابداع در ارائه درمان و مهارت های سازماندهی و مدیریتی غیر قابل قبول ارزیابی نمودند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش توجه به حرفه گرایی در گروههای مختلف آموزشی مشهود می باشد. هر چند در برخی از حیطه ها مانند مهارت رهبری، همکاری و تشریک مساعی و مهارتهای سازمانی و مدیریتی، مداخلات آموزشی و فرهنگی موثر لازم است.